Ik had jullie verteld om meer over mijn privéleven te vertellen dus hier komt hij dan.
Dit jaar heb ik me extra aanvullend verzekerd om een ingreep te laten doen.
Dit jaar wil ik me namelijk laten steriliseren.
Een zware definitieve ingreep daar ben ik me zeer van bewust.
Iedereen heeft hier een andere reden voor en ik ben er gewoon heel zeker van dat ik geen kinderen meer wil en wil niet voor een moeilijke keuze komen te staan.
Ik heb altijd gezegd dat ik maar van 1 man kinderen wil en daarbij is mijn kinderwens vervult, ik heb mijn handen vol aan mijn 2
Nu moest ik vorige week naar de huisarts met mijn jongste zoon en vroeg haar meteen om een verwijsbrief.
Zij vertelde me dat ik over een week moest terug komen zodat ze alles kon invullen en dan meteen kon zien hoe het nu ging met mijn zoon.
Dus na een week opnieuw een afspraak gemaakt alleen dit keer bij een andere arts, geen probleem dacht ik.
Vanmorgen was het dus zover.
Na haar verteld te hebben waarvoor ik kwam vertelde ze me dat ze mij de verwijsbrief niet gaf omdat ze me onder andere te jong vondt (ik wordt over 3 maanden 31)
Hierna gaf ik aan dat dit mijn keuze was en niet die van haar, zij hoeft de ingreep immers niet te doen.
Ze bleef zeggen dat ik niet wist hoe het leven ging lopen en dat ik pas net uit een stressvolle situatie kwam, de scheiding.
Hierna gaf ik aan dat de scheiding juist een opluchting was geweest, ik hoef nu immers niet meer alles alleen te doen zoals voorheen.
(Vanaf het moment dat mijn jongste zoon geboren werd was mijn man nooit meer thuis, hij ging elke avond ergens heen en kwam pas laat thuis om de volgende dag weer te gaan werken en daarna was het hetzelfde verhaal. Ik voedde mijn zoons dus alleen op en nu kunnen mijn ouders helpen als het nodig is.)
Uiteindelijk liet ze me gaan met het nieuws dat ze contact op ging nemen met de gynaecologen om te kijken of zij mij wel toestemming gaan geven voor de sterilisatie, en me later op de dag terug belt.
Ik ben dus nog aan het wachten op haar telefoontje maar vindt dit persoonlijk zo vreemd.
Waarom mag ik zelf geen keuze maken?
Als je naar de plastische chirurg gaat om bijvoorbeeld je borsten te laten vergroten dan wordt dat, zolang het medisch mogelijk is, toch ook gewoon gedaan?
Wat vinden jullie?
Moet je in zulke gevallen zelf kunnen beslissen over je lichaam of moet de keus bij de specialist gelegd worden?
Groetjes, Stèphanie
Wij wilden destijds voor een sterilisatie bij mijn man, maar ze deden ook moeilijk. Inmiddels begrijp ik het en ben ze dankbaar. Ik denk eerlijk gezegd dat ze zeker willen weten dat je geen enkele vorm van twijfel hebt. En je bent idd erg jong, deze mensen willen voorkomen dat je spijt krijgt. Het is uiteindelijk heel definitief natuurlijk. Maar als jij het helemaal zeker weet blijft het idd jouw lichaam. Veel succes!
BeantwoordenVerwijderenIk heb hier natuurlijk al 15 maanden over gedacht en ben hier heel erg zeker over. Ik wacht haar telefoontje geduldig af
VerwijderenIk snap ook wel dat ze terughoudend zijn. Kinderwensen veranderen soms. Dat heb ik al vaak gezien, om me heen. Met alle verdriet die daarbij komt. En dat zien huisartsen ntuurlijk ook.
BeantwoordenVerwijderenEen kinderwens kan inderdaad veranderen maar zonder partner wordt een keuze al gauw makkelijker
VerwijderenIk heb ook vaak gehoord dat ze tot een bepaalde leeftijd heel terughoudend zijn. Een beetje snap ik het ook wel; zij moeten vervolgens het weer horen als iemand dan toch van gedachten verandert en de ingreep ongedaan wil maken, wat natuurlijk niet altijd lukt. Aan de andere kant vind ik ook weer dat je zelf die keuze moet kunnen maken, omdat het jouw lichaam is. Lastig dus.
BeantwoordenVerwijderenKlopt maar dat is dus je eigen risico als je wel voor de ingreep kiest.
VerwijderenNiemand gaat naar de huisarts voor een verwijsbrief als ze nog niet zeker weten of ze dit willen.
Als een gynaecoloog dit gezegd had zou ik het gesnapt hebben maar zij is in principe niet meer dan een doorgeefluik.